Urges in de majis van de boetenieje
wó de bèste späörhunj nog verdaole
staon ze patentig en gelp te gedieje
ónger hemels leech en zónnestraole
Mit kaertjes ruuk me noe de paot
wó ze waal kènne staon in de baom
mistruiige zeuke zich oet de naod
nao dae sjnaketig greujende kraom
Loas späörders vónje hoag in buim
get bek aan tek in ein toew gebösjke
en verstuërde dao eine sjoane druim
mit`t vernele van `t lèste wösjke
